چرا فساد دبش سیستماتیک نیست؟ | پشت‌ پرده سیاسی‌زدگی فساد

به گزارش جام جم آنلاین، کلیدواژه فساد سیستماتیک در ادبیات ضدانقلاب اشاره به فساد سیستم سیاسی در ایران داشته و چنین ادعا می‌کند که همه مفاسد معلول فساد ساختاری در حاکمیت است.

پشت‌پرده این ادعا، نوعی سفیدشویی شبکه فساد است و مدعیان فساد سیستمی می‌خواهند مفسدان اقتصادی را در برابر فساد ساختاری بی‌گناه نشان دهند و چنین تصویری از مفسدان بسازند که گویی آن‌ها به‌عنوان مُهره‌های درون سبستم، ناچار به فساد بوده‌اند!

اما آنچه مدعیان فساد سیستمی در ایران را رسوا می‌کند، ماهیت افشای فساد در دولت‌های مختلف است. در واقع اگر چنانکه مدعیان فساد سیستمی ادعا می‌کنند، ریشه فساد در ساختار حاکمیت بود، دلیلی نداشت فساد‌ها افشا شود و زمینه‌ای برای برخورد با مفاسد وجود نداشت.

در فساد سیستمی، سیستم از مفسدان حمایت کرده و اساسا پرونده‌ای علیه کارگزاران فساد تشکیل نمی‌دهد. اما در ایران برخورد‌ها با فساد چنان قاطع لست و فرمان رهبر انقلاب در مبارزه با فساد آنچنان صریح است که مفسدان چاره‌ای جز بی آبرویی و مجازات پیش روی خود نمی‌بینند.

افزون بر این می‌توان به‌خوبی این واقعیت را مشاهده کرد که تحلیل‌های سیاسی از موضوع فساد و اتهام زنی به دولت‌ها و جناح‌ها نه فقط کمکی به حل موضوع فساد در دهه‌های گذشته نکرده، بلکه حاشیه امنی برای مفسدان ایجاد کرده است تا بتوانند پشت دعوا‌های سیاسی پنهان شده و فساد خود را به یک نهاد، جناح یا دولت خلص منتسب کنند.

این حربه مفسدان و شبکه حامی آنهاست که فساد را چنان بزرگ می‌کند تا به تعبیری پای همه ارکان حاکمیتی به منجلاب مفاسد باز شود و به این ترتیب مفسدان بتوانند در میانه دعوا‌های جناحی، خود را تطهیر کرده و موریانه‌وار، مخفی شوند.

در برابر این شگرد، بهترین راه برخورد با فساد، بیان شفاف تخلف، برخورد با متخلفان و پرهیز از اتهام‌زنی است تا روند مقابله با فساد با موفقیت بیشتری پیش رود.